Centrum wiedzy

Pomimo, że kolarstwo zaliczane jest do wysiłków o charakterze typowo tlenowym, to jednak praca mięśniowa na pewnych etapach wyścigu może przybierać również charakter beztlenowy, gdzie głównym źródłem energii stają się zasoby glikogenu i fosfokreatyny w mięśniach (lotne finisze, podjazdy, zrywy o lepszą pozycję, itp.). Kolarze w okresie międzystartowym i miedzytreningowym powinni skupiać główną uwagę na odnowie glikogenu mięśniowego poprzez zwiększone spożycie węglowodanów w diecie. Zbyt niskie spożycie cukrowców może prowadzić do upośledzenia energetycznych przemian tlenowych tłuszczów oraz spadku aktywności psychofizycznej zawodnika. Niezwykle skutecznym czynnikiem oddalającym zmęczenie na trasie może być także stosowanie przed wysiłkiem aminokwasów rozgałęzionych (BCAA). W trakcie długotrwałych wysiłków wytrzymałościowych w organizmie dochodzi do obniżenia poziomu acetylocholiny co może zmniejszać prawidłowe przewodzenie impulsów w układzie nerwowo-mięśniowym. W tym celu sportowcom zaleca się suplementację preparatami wzmagającymi jego syntezę (lecytyna). Podczas długiej pracy mięśniowej o charakterze tlenowym organizm pozyskuje energię przede wszystkim ze spalania kwasów tłuszczowych, dlatego niezbędnym czynnikiem warunkującym przemiany energetyczne tłuszczów jest utrzymanie odpowiedniego poziomu karnityny w mięśniach, co można uzyskać dzięki prawidłowo prowadzonym technikom wspomagania żywieniowego. Wśród preparatów zabezpieczających włókna mięśniowe przed nadmiernym katabolizmem na uwagę zasługują specjalne preparaty aminokwasowe skutecznie regulujące bilans azotowy w okresie wytężonej pracy mięśniowej. Nasilone procesy degeneracyjne włókien mięśniowych powstają nie tylko w wyniku wzmożonego rozkładu białkowych składników tkanek ale także w efekcie nasilonych przemian tlenowych, które generują duże ilości niebezpiecznych cząstek wolnorodnikowych wzmagających uszkodzenia tkanki mięśniowej. Dlatego wszystkim sportowcom uprawiającym dyscypliny wytrzymałościowe o charakterze tlenowym zaleca się zwiększenie podaży substancji antyoksydacyjnych w diecie, takich jak witamina C,E, kwas alfa-liponowy czy specjalne wyciągi roślinne (np. z zielonej herbaty). W czasie wysiłków długotrwałych, przedłużających się do kilku godzin, istnieje także konieczność dożywiania na trasie w celu zapobiegania spadkowi poziomu cukru we krwi (hipoglikemii) oraz powstaniu niekorzystnych następstw związanym z procesem strat wodno-elekrtolitowych. W tym celu sportowcom poleca się specjalne napoje izotoniczne, względnie preparaty węglowodanowe wzbogacane olejem MCT. W kolarstwie szosowym, gdzie dominuje praca mięśniowa o charakterze maksymalnym i submaksymalnym oprócz prawidłowo prowadzonej odnowy węglowodanowej, należy położyć duży nacisk na odpowiednie spożycie białka, witaminy B6 cynku, magnezu, żelaza.

Przykładowy schemat suplementacji w kolarstwie szosowym

Przykładowa dieta w kolarstwie szosowym

Dawkowanie: 50 g + Mleko 2% tłuszczu 150 ml

Dawkowanie: 100 g + Mleko 0,5% tłuszczu 300 ml

Analiza odżywcza diety